Ein Spiel aus Licht und Schatten
Ein Programm mit Werken unter anderem von Eugène Ysaye, Lily Boulanger, Erik Satie, Marcus Paus und Edvard Grieg, inspiriert von einem der wichtigsten Werke des belgischen Künstlers René Magritte; das Gemälde L'empire des Lumières.
Im unteren Teil sehen wir eine nächtliche Szene, während darüber ein heller, leicht bewölkter Himmel abgebildet ist. Eine Laterne spiegelt sich in einem Teich. Das Spiel von Dunkelheit und Licht erzeugt eine surreale Szene.
Magritte selbst sagte: "Diese Beschwörung von Tag und Nacht scheint mir die Kraft zu haben, uns zu überraschen und aufzuheitern. Ich nenne diese Kraft Poesie."
Dieses Konzertprogramm bildet ein musikalisches Äquivalent zu diesem Gemälde, in dem die speziellen Arrangements für Violine und Harfe die Klangfarbenpalette bereichern und bekannte und (noch) unbekannte Werke in ein neues Licht- und Schattenspiel setzen. Fast alle Kompositionen entstanden am Rande des Aufbruchs in eine neue Welt, in der die alte Romantik verabschiedet und Raum für neue Bewegungen geschaffen wurde. Als Gegenreaktion auf die Industrialisierung und das fortschrittliche Denken der Zeit trat der Symbolismus mit seinem Hang zur Imagination und zur sinnlosen Welt auf. Dies führte schließlich zu verschiedenen Kunstbewegungen, einschließlich Surrealismus; aus der L'empire des Lumières stammt.
Von Boulangers Postromantik, Saties Surrealismus, silberne Klänge des norwegischen Komponisten Marcus Paus und Edvard Grieg zu Ysayes kürzlich wiederentdeckter Légende norvégienne.
Lili Boulanger (1893-1918)
Nocturne
Eric Satie (1866-1925)
Choral Hypocrite
Gnosienne Nr. 5
Marcus Paus (1979)
The Silver Key
Edvard Grieg (1843-1907)
Lyrische Stücke für harp solo (arr. Eva Tebbe)
Evening in the mountains
Elegie
Vöglein
Eugen Ysaye (1858-1931)
Légende Norvégienne
Ein Spiel aus Licht und Schatten
Ein Programm mit Werken unter anderem von Eugène Ysaye, Lily Boulanger, Erik Satie, Marcus Paus und Edvard Grieg, inspiriert von einem der wichtigsten Werke des belgischen Künstlers René Magritte; das Gemälde L'empire des Lumières.
Im unteren Teil sehen wir eine nächtliche Szene, während darüber ein heller, leicht bewölkter Himmel abgebildet ist. Eine Laterne spiegelt sich in einem Teich. Das Spiel von Dunkelheit und Licht erzeugt eine surreale Szene.
Magritte selbst sagte: "Diese Beschwörung von Tag und Nacht scheint mir die Kraft zu haben, uns zu überraschen und aufzuheitern. Ich nenne diese Kraft Poesie."
Dieses Konzertprogramm bildet ein musikalisches Äquivalent zu diesem Gemälde, in dem die speziellen Arrangements für Violine und Harfe die Klangfarbenpalette bereichern und bekannte und (noch) unbekannte Werke in ein neues Licht- und Schattenspiel setzen. Fast alle Kompositionen entstanden am Rande des Aufbruchs in eine neue Welt, in der die alte Romantik verabschiedet und Raum für neue Bewegungen geschaffen wurde. Als Gegenreaktion auf die Industrialisierung und das fortschrittliche Denken der Zeit trat der Symbolismus mit seinem Hang zur Imagination und zur sinnlosen Welt auf. Dies führte schließlich zu verschiedenen Kunstbewegungen, einschließlich Surrealismus; aus der L'empire des Lumières stammt.
Von Boulangers Postromantik, Saties Surrealismus, silberne Klänge des norwegischen Komponisten Marcus Paus und Edvard Grieg zu Ysayes kürzlich wiederentdeckter Légende norvégienne.
Lili Boulanger (1893-1918)
Nocturne
Eric Satie (1866-1925)
Choral Hypocrite
Gnosienne Nr. 5
Marcus Paus (1979)
The Silver Key
Edvard Grieg (1843-1907)
Lyrische Stücke für harp solo (arr. Eva Tebbe)
Evening in the mountains
Elegie
Vöglein
Eugen Ysaye (1858-1931)
Légende Norvégienne
Toelichting composities
Virgil Thomsons portretten in Five Ladies lijken wel de lijntekeningen van een beeldend kunstenaar. Hij maakte ze net als een portretschilder in aanwezigheid van de geportretteerde. In Thomsons woorden: "In al mijn portretten wordt alleen de aanwezigheid van de geportretteerde weergegeven, niet zijn uiterlijk of zijn beroep."
Het Adagietto uit de Vijfde symfonie van Gustav Mahler is misschien wel zijn beroemdste muziekstuk, én een muzikaal portret van zijn vrouw Alma. “Adagietto was de liefdesverklaring van Gustav Mahler aan Alma!” schreef dirigent Willem Mengelberg er in zijn partituur bij. “In plaats van een brief, stuurde hij haar dit manuscript, zonder verdere toelichting. Zij begreep het en schreef hem dat hij moest komen!”.
Lera Auerbachs Bilder der Kindheit, Op. 52 (2000), is een veelzijdige en gelaagde piano cyclus (gearrangeerd voor de harp) met korte delen die herinneringen en indrukken uit de kindertijd oproepen als muzikale snap shots van het kinderlijke zelf. Auerbach verkent hiermee niet alleen de speelse en onschuldige aspecten, maar ook de complexiteit, nostalgie en zelfs trauma's die ermee verbonden kunnen zijn.
Ook Little Summer Music van Peteris Vasks heeft een zekere kinderlijke onschuld, wat doet denken aan warme zomerdagen uit de jeugd – licht, helder en zorgeloos. "In deze drukke en verwarrende wereld wil ik muziek schrijven die hoop geeft."
Deze afwisselende compositie weerspiegelt de kenmerkende stijl van Vasks: een diepe verbondenheid met de natuur, het leven, en een verlangen naar schoonheid en vrede.
The red violin caprices voor viool solo van John Corigliano is gecomponeerd voor het script van François Girard's film ‘The red violin’, waarin de 18e eeuwse vioolbouwer Bussotti in een macaber gebaar van herdenking het bloed van zijn geliefden in de lak van de viool verwerkt. Welke avonturen beleeft het instrument in de handen van de verschillende eigenaren door de eeuwen heen?
Poème van Ernest Chausson is geïnspireerd door een verhaal van Toergenjev en zijn liefde voor de zangeres Pauline Viardot.
Verre reizen, viool virtuositeit, sensuele lading en magische melodieën; het verklankt het verhaal van twee vrienden die verliefd worden op dezelfde vrouw.
Pavane pour une infante défunte werd geschreven door een jeugdige Maurice Ravel. Hoewel het stuk verering en rouw ademt voor een denkbeeldige gestorven jonge vrouw, koos hij de titel vooral op klank. De enorme populariteit van de compositie werd voor Ravel zelfs een bron van ergernis omdat hij vond dat hij ná de Pavane veel betere stukken had geschreven, die tóch minder geliefd waren.
Richard Wagner componeerde In das Album der Fürstin M (Albumblatt) met in gedachten prinses Pauline Clémentine von Metternich, een Oostenrijkse en Parijse societyfiguur en promotor van zijn muziek. Ondanks het feit dat de Parijzenaars haar enthousiasme voor Wagners oeuvre totaal niet deelden, waagde Metternich de sprong en vroeg niemand minder dan keizer Napoleon III om haar te helpen de opera Tannhäuser naar Parijs te brengen. De Parijse première van Tannhäuser werd een van de beruchtste fiasco’s uit de muziekgeschiedenis.
