Acerca de

Een spel van licht en schaduw

​

Een programma met Franse en Scandinavische invloeden; van de recent ontdekte Légende norvégienne van Eugene Ysaye, de postromantische betovering van Lili Boulanger, hoogromantiek van Grieg, het surrealisme van Erik Satie.. naar zilverachtige noorderlicht van de Noorse componist Marcus Paus en hypnotiserende klankschakeringen van Arvo Pärt.

​

De musici lieten zich bij het samenstellen van dit programma aanvankelijk leiden door een buitenmuzikale inspiratiebron; een van de belangrijkste werken van de Belgische kunstenaar René Magritte; het schilderij L’empire des Lumières.

We zien een nachtelijke scène in het onderste gedeelte, terwijl daarboven een stralende licht bewolkte hemel wordt afgebeeld. Een lantaarn wordt weerspiegeld in een vijver. Door het spel van donker en licht ontstaat een surrealistische scène.

Magritte zelf zei hierover: "Deze evocatie van dag en nacht lijkt me de kracht te hebben om ons te verrassen en op te vrolijken. Ik noem deze kracht poëzie.”

​

De zoektocht naar een muzikaal equivalent van dit schilderij bracht het duo vervolgens op een verrassende combinatie van werken die door de speciale arrangementen voor viool en harp in een nieuw muzikaal licht en schaduwspel komen te staan.

De composities ontstonden bijna allemaal op de grens van het aanbreken van een nieuwe wereld, braken met oude romantiek of omarmen juist een nieuwe romantiek. Het symbolisme met zijn hang naar verbeeldingskracht en de niet-zintuigelijke wereld deed zijn intrede als tegenreactie op de industrialisatie en het vooruitgangsdenken van die tijd.

​

Dit mondde uiteindelijk uit in diverse kunststromingen, waaronder het surrealisme; waar L’empire des Lumières uit voort gekomen is.

​

Van de postromantiek van Boulanger, zilverachtige klanken van de Noorse componisten Marcus Paus en Edvard Grieg,  surrealisme van Satie tot de recent herontdekte Légende norvégienne van Eugene Ysaye.