Acerca de
The Parakeet and the Mermaid
Muzikale poëzie van de ongrijpbare natuur
La perruche et la sirène is een van de belangrijkste voorbeelden van de 'papiers découpés' (papierknipsels) van de Franse beeldhouwer en kunstschilder Henri Matisse (1869-1954). Tegen het einde van zijn leven besloot hij terug te verwijzen naar deze stijl van werken die hij veel eerder al in zijn carrière gebruikte voor het toneelontwerp van Le Rossignol; een opera van Igor Stravinsky uit 1919.
Dit prachtige werk waarin abstracte vormen van planten, een parkiet en een zeemeermin zo magisch samenkomen, was de aanleiding voor Lumen Ensemble om een programma samen te stellen rond de mystieke wereld van flora en fauna. Hoe vertaal je de roep van een merel naar menselijke muziektaal? Hoe klinkt een groene vallei, een deinende zee, de stem van de zeemeermin, een zwerm spreeuwen die langs de daken scheert?
Vol verwijzingen naar Engelse volksmuziek ademt The Lark Ascending van de beroemde Britse componist Ralph Vaughan Williams een diep nostalgische sfeer. Een veldleeuwerik zingt, hoog boven de glooiende, groene heuvels en pittoreske dorpjes.
De Australisch/Nederlandse componiste Kate Moore (1979) ontketent met minimale middelen grootse emotionele klankpanorama’s van traag verschuivende patronen en hypnotiserende inkijkjes. Weelderige natuurkrachten vormen een grote inspiratiebron voor Moore. Spin Bird is de muzikale vertaling van zwermen spreeuwen die langs de daken scheren en in bomen neerstrijken.
Vogels waren ook een grote inspiratiebron bron voor de betoverende compositie Birds in Warped Time II van de Japanse componist Somei Satoh. Zo vrij als de vogels in de voorgaande composities is de vogel in het tweede deel uit Three Portraits van Virgil Thomson bepaald niet. Met In a Bird Cage portretteert hij zijn vriendin Lise Deharme. Thomson stond bekend om zijn muzikale portretten van vrienden en bekende persoonlijkheden uit die tijd.
Ondine van Maurice Ravel uit zijn beroemde pianowerk Gaspard de la Nuit verklankt het verhaal van de zeemeermin die met haar zang de luisteraar probeert te verleiden om af te dalen naar haar rijk, diep op de bodem van de zee.
Voor Carl Engel waren deze dichtregels de inspiratie voor zijn compositie Sea-Shell: Sea-shell, Sea-shell, Sing me a song, oh! Please! A song of ships, and sailormen - And parrots, and tropical trees.
Het muzieksprookje Peter en de wolf uit 1936 is misschien wel het meest bekende werk van Sergej Prokofjev. Het werd geschreven om kinderen vertrouwd te maken met de klanken van muziekinstrumenten; allerlei dieren en personages worden muzikaal voorgesteld aan de luisteraar. Het werd geschreven en voor het eerst opgevoerd in Moskou in opdracht van een jeugdtheater.
Op zoek naar de poëzie van een ongrijpbare natuur brengen deze composities ons, via een eveneens abstracte muzikale wereld, terug in een speelse en tijdloze staat van zijn.
Igor Stravinsky (1882-1971)
Air du Rossignol
Carl Engel (1883-1944)
Sea Shell (1911)
Somei Satoh (1947)
Birds in Warped Time II
Kate Moore (1979)
Spin Bird (Spreeuw), for harp solo
Ralph Vaughan Williams (1872-1958)
The Lark Ascending for violin and harp (arr. Eva Tebbe)
Virgil Thomson (1896-1989)
Three Portraits
Barcarolle: A Portrait of Georges Hugnet
In a Bird Cage, A Portrait of Lise Deharme
Tango Lullaby: A Portrait of Mlle. (Flavie) Alvarez de Toledo
Sergei Prokofiev (1891-1953)
Peter en de wolf
Maurice Ravel (1875-1937 )
Ondine (De zeemeermin) uit Gaspard de la Nuit (arr. O. Pokhanovski )